Konfederacja Lewiatan, Pracodawcy Rzeczypospolitej Polskiej, Związek Rzemiosła Polskiego oraz Związek Pracodawców Business Centre Club przedstawili minister Elżbiecie Rafalskiej (MRPiPS) wspólną opinię do Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2018 r.
Pracodawcy nie zgadzają się na zmianę minimalnego wynagrodzenia w 2018 r.
Największe zrzeszenia pracodawców nie zgadzają się na wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2018 r. zaproponowane przez rząd.
Jak napisano "Utrzymujemy wspólne stanowisko Organizacji Pracodawców z maja 2017 r. dotyczące wzrostu minimalnego wynagrodzenia w 2018 r. Uważamy, że minimalne wynagrodzenie powinno wynosić w 2018 r. 2050 zł, a minimalna stawka godzinowa - 13,30 zł."
Pracodawcy podkreślają, że ich propozycja wzrostu płacy minimalnej jedynie o 50 zł, a nie tak jak chce rząd o 100 zł, jest ściśle związana ze wszystkim wskaźnikami makroekonomicznymi dotyczącymi polskiej gospodarki.
Ponadto "Organizacje Pracodawców uważały i uważają, że zbyt duże są zróżnicowania przeciętnego wynagrodzenia w różnych sektorach gospodarki, a także między regionami i wewnątrz regionów oraz między firmami o różnej wielkości, aby odnosić poziom minimalnego wynagrodzenia do średniego wynagrodzenia w całej gospodarce".
Zdaniem pracodawców głównym beneficjentem podniesienia płacy minimalnej o 100 zł będzie budżet państwa.
W oświadczeniu podniesiono też kwestię braku w OSR oceny wpływu wzrostu minimalnego wynagrodzenia w 2018 r. do poziomu 2100 zł na umowy zawarte i realizowane przez przedsiębiorstwa w trybie zamówień publicznych. "Tymczasem zmieniający się w wyniku decyzji rządu poziom minimalnych wynagrodzeń zwiększa często koszty realizacji tych umów. Jednocześnie strona publiczna nie chce aneksować umów, mimo że to decyzje rządu (wzrost minimalnego wynagrodzenia) doprowadzają do wzrostu kosztów u przedsiębiorców. Może to doprowadzić wiele firm, szczególnie mniejszych, które realizują takie umowy, do utraty zdolności do realizacji podjętych zobowiązań, a także wręcz do utraty zdolności do dalszej działalności gospodarczej. Rząd musi mieć tego świadomość i jeśli podejmuje decyzje mające wpływ na koszty, powinien jednocześnie trwale rozwiązać problem przez wprowadzenie automatycznego, obowiązkowego aneksowania umów."
Źródło: Konfederacja Lewiatan
/WiedzaiPraktyka
/wip