Liderem konkurencyjności pozostaje Szwajcaria (szósty raz z rzędu). Drugie miejsce zajęły Stany Zjednoczone, a trzecie - Singapur.
Zgodnie z danymi "Globalnego raportu konkurencyjności" Polska spadła o trzy pozycje względem zeszłego roku, mimo wzrostu tzw. scoringu, czyli oceny punktowej. Ale zdaniem dr Piotra Boguszewski z NBP, który koordynuje badanie WEF dla Polski, obecne dane trudno porównywać z zeszłorocznymi, zmieniła się bowiem metodologia badań, np. włączono do nich mikrofirmy, które w Polsce wskazują na większą liczbę problemów niż firmy duże i średnie. Zatem oceny najmniejszych firm obniżyły pozycję Polski. - Gdyby uznać, że wpływ zmian metodyki jest istotny, to właściwie nie powinno się mówić o spadku o trzy pozycje, tylko o 39. miejscu - powiedział dr Boguszewski.
- Oceny firm mikro są generalnie istotnie gorsze od ocen dużych firm, małych i średnich - uważa Boguszewski. Chodzi o to, że pewne procedury np. podatkowe dla takich firm mogą stanowić obiektywne problemy, podczas gdy dla dużych, które mogą zatrudniać doradców podatkowych - nie.
Wśród najsilniejszych barier dla konkurencyjności polskiej gospodarki po raz kolejny wskazano na przepisy podatkowe (złożoność systemu), ale także na nadmierny fiskalizm, bariery prawa pracy, niestabilność polityki gospodarczej.
"Globalny raport konkurencyjności" zawiera wyniki badań dot. konkurencyjności, które prowadzi corocznie Word Economic Forum (WEF).
NBP od wielu lat aktywnie uczestniczy w tych badaniach i jest polskim partnerem WEF. Wykorzystywany w „Globalnym raporcie konkurencyjności” ranking konkurencyjności jest oparty na globalnym indeksie konkurencyjności (Global Competitiveness Index, GCI). Zgodnie z definicją konkurencyjności jako „zbioru instytucji, polityk oraz czynników determinujących poziom wydajności w danym kraju” GCI jest obliczany na podstawie danych publicznych i prywatnych dotyczących 12 kategorii, tzw. filarów konkurencyjności, które razem tworzą pełny obraz konkurencyjności danego kraju.
Źródło: TVN 24
/WiedzaiPraktyka
/wip